این زبانه‌های آتش، خیابان‌های عراق را هم شعله‌ور می کند!
عباس سرحان
عراق در روزهای اخیر شاهد موجی از آتش‌سوزی‌های فاجعه‌بار بوده است که جان ده‌ها نفر را گرفته و خسارات مادی سنگینی به‌جا گذاشته است. این حوادث هم‌زمان با یک کارزار رسانه‌ای سازمان‌یافته در شبکه‌های اجتماعی رخ داده که در آن تلاش می‌شود دولت، احزاب سیاسی و شخصیت‌های عمومی را به‌طور کامل مسئول جلوه دهند؛ آن‌هم در حالی‌که نقش نهادهای دفاع مدنی و مقامات محلی مسئول امور ایمنی و پیشگیری به‌طور آشکار نادیده گرفته می‌شود.
آنچه رخ می‌دهد تصادفی نیست، بلکه بخشی از سناریویی حساب‌شده است که با ایجاد عمدی آتش‌سوزی‌ها آغاز می‌شود، سپس از نظر رسانه‌ای بهره‌برداری می‌شود و در نهایت جهت‌گیری سیاسی پیدا می‌کند؛ با هدف کشاندن اوضاع به سمت تنش داخلی و خشم مردمی، تا در مرحله بعد زمینه برای تظاهرات و درگیری‌هایی فراهم شود که ثبات کشور را متزلزل سازد.
این زنجیره‌ای پلید است که سال‌هاست برخی طرف‌های دارای دستورکارهای خارجی آن را دنبال می‌کنند؛ طرف‌هایی که برخی ناراضیان یا آسیب‌دیدگان از وضعیت فعلی ــ آگاهانه یا از روی ناآگاهی ــ دنباله‌رو آن‌ها شده‌اند.
بر کسی پوشیده نیست که عراق در گذشته نیز با اقداماتی مشابه مواجه بوده است؛ از مسموم‌سازی مزارع ماهی گرفته تا آتش‌زدن مزارع گندم. تمام این موارد با کارزارهای گمراه‌کننده‌ای همراه بود که در آن‌ها، برخی طرف‌های منطقه‌ای ــ مانند ایران ــ متهم به ارتکاب این اقدامات می‌شدند، به این بهانه که هدفشان ضربه‌زدن به تولید داخلی عراق بوده است.
اما واقعیت این است که همان عاملانی که آن جنایت‌ها را مرتکب شدند، امروز نیز پشت موج آتش‌سوزی‌ها هستند؛ با این تفاوت که اهداف‌شان تغییر کرده است. در گذشته، هدف ایجاد تنش میان عراق و ایران و بستن بازار عراق به روی کالاهای ایرانی در قالب یک جنگ اقتصادی اعلام‌نشده بود.
اما امروز، آتش‌سوزی‌ها با هدف ایجاد هرج‌ومرج، جلوگیری از برگزاری انتخابات، و تثبیت روایت ناتوانی و آشوب در مناطق مرکزی و جنوبی عراق صورت می‌گیرند؛ تلاشی برای تضعیف روحیه جامعه و فروپاشی پایه‌های دولت.
اما پرسش اصلی این است: آیا سقوط و سوختن وطن راه‌حل است؟ یا اصلاحات درونی، آرام و مسئولانه راه درست به شمار می‌رود؟ چرا فقط بر نقاط منفی مناطق خاصی تمرکز می‌شود، در حالی که تقریباً تمام کشورهای جهان با فقر و فساد دست به گریبان‌اند، بی‌آن‌که این واقعیت‌ها به ابزاری برای کشاندن آن‌ها به آشوبی بی‌پایان تبدیل شوند؟
عراق در آستانهٔ انتخابات و در بحبوحهٔ افزایش بی‌ثباتی در کشورهای همسایه، به‌ویژه سوریه، با چالش‌های چندبرابری مواجه است. هرگونه آشوب داخلی به‌معنای تعلیق روند انتخابات، برهم‌خوردن امنیت ملی، و گشودن دروازه‌ها به‌سوی گروه‌های افراطی و دستورکارهای خبیثی است که می‌خواهند کشور را تکه‌تکه کنند.
مردم عراق باید آگاه باشند و بدانند که هرج‌ومرج، تنها راهی به‌سوی ویرانی کامل است، و تحریک افکار عمومی، ملت و دولت را هم‌زمان هدف قرار داده است.
وحدت ملی و اصلاح تدریجی و آرام، نیرومندترین سلاح در برابر این توطئه‌هاست؛ برای حفظ عراق از سقوط و نگه‌داشتن آن بر مسیر پایداری و آینده‌ای بهتر.
