هنا ادور، فعال حقوق‌بشری در عراق
هنا ادور، یک فعال حقوق زن و از بانوان برجسته عراق در زمینه حقوق بشر و مدافع حقوق زنان در کشور عراق و سردبیر جمعیت عراقی الأمل- یکی از سازمان‌های مدنی و شهروندی عراق- است.
او از سال 1972 تا 1982 میلادی به‌مدت ده سال، نماینده مجموعه «المراة العراقیه» (بانوی عراقی) در هیئت ارسالی از سوی اتحادیه جهانی دموکراتیک زنان واقع در برلین بود و با رئیس مجموعه‌ی المراه العراقیه، نزیهه الدلیمی، ارتباط وثیق و عمیقی داشت. نزیهه الدلیمی، اولین زن وزیر در جهان عرب و تاریخ عراق است.
هنا، متولد شهر بصره در جنوب عراق است؛ وی پس از تکمیل مدارج تحصیلی، به دانشگاه بغداد منتقل شد و در رشته حقوق به کسب دانش پرداخت. او ابتدا به برلین و سپس به دمشق رفت و در عراق نماند. اندیشه‌های ضد صدامی فعالان حقوق زن، علی‌رغم آزادی‌هایی که صدام در زمینه پوشش و تحصیل داده‌بود، همواره محل تأمل است؛ گویی زنان فعال حقوق مدنی، همواره حقوق زنان عراقی را چیزی فراتر از آزادی پوشش یا تحصیل می‌دانستند و از این روی همواره اغلب فعالان حقوق زن در نیمه‌ی دوم قرن بیستم در عراق، تاب ماندن در کشور عراق را نداشته و یا به جبر و تهدید حکومت و یا به رغبت شخصی خود از این کشور خارج شدند. هنا ادور نیز جزو همین زنان بود. وی پس از خروج از عراق و فعالیت در کارگروه‌های حقوق زنان در سوریه، در سال 1985 میلادی به جنبش «الأنصار» در شمال عراق پیوست. این جنبش پیرو حزب کمونیست عراق بود. وی پس از سه سال تجربه نبرد مسلحانه با ارتش بعث عراق، توانست به روسیه رفته و اندیشه‌های مارکسیستی و لنینی را در این شوروی، آموزش ببیند. وی از سال 1988 م تا 1990 م در دانشکده علوم اجتماعی در مسکو به تحصیل پرداخت.
وی پس از تحصیل اندیشه‌های مارکسیستی به‌عنوان مدیرِ انتصابی در بزرگ‌ترین مجله‌ی چپ در سوریه با نام «النهج» مشغول به کار شد. وی همچنین در مؤسسه رسانه‌ای، فرهنگی «المدی» نیز به‌عنوان مدیر عامل مشغول به کار شد و از سال 1991 م تا 199 م این فعالیت در سطح مدیریت در سوریه و تحت الحمایگی حکومت اسد، ادامه داشت. وی در سال 1996 میلادی به عراق بازگشت و در اربیل عراق مجموعه اقدامات و پروژه‌ها و پروسه‌های جمعیت عراقی الأمل را تحت اشراف خویش برد.
با آغاز سال 2003 میلادی و هجوم اشغالگران آمریکایی به عراق و فروپاشی رژیم بعث، هنا فرصت را برای حضور رسمی و جدّی در کشورش عراق فراهم دید. وی اندکی پس از فروپاشی این رژیم خود را به بغداد رسانیده و مقر اقامتش را در این شهر قرار داد.
هنا ادور به‌دلیل فعالیت‌های فراوانش در عراق و سوریه در زمینه گسترش حقوق زنان در این دو کشور، به‌عنوان نماینده و کارشناس و معتمد بخش زنان سازمان حقوق بشر برگزیده شد. وی در سال 1992 میلادی جمعیت عراقی الأمل را تأسیس کرده بود.
هنا ادور به‌دلیل رشد در جوّی چپ زده و سیاستی مخالف محور، همواره از بدو تأسیس دولت‌های متوالی عراق، با آنان سر ناسازگاری داشت. مهم‌ترین کُنش سیاسی وی نسبت به دولت نوری المالکی بود که هنا، نوری را به خیزش یک تظاهرات ملی علیه او در میدان التحریر عراق وعده داد. هدف او از این کار بنابر ادعای خودش: عزت بخشیدن به حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان در این کشور بوده است.
وی در تأسیس «جُنبش مدنی پاسداری از قانون» در کشور عراق، مشارکت داشت. وی مدت‌ها در پارلمان عراق فعال بود؛ او مکرراً نسبت به دیگر نمایندگان اعتراض داشت و در اجتماع‌های اعتراضی مشارکت فعال داشت. وی از جمله حامیان جنبش استرداد و بازپس گیری حقوق نمایندگان مجلس نایبان پیش از تشکیل حکومت مستقر عراقی بود. چرا که به باور او و همدستان‌اش، آن نمایندگان کاری انجام نمی‌دادند و فقط پول مفت می‌گرفتند و در برابر جنایات رژیم بعث، لال بودند.
او به تلاش برای آزادسازی زندانیان سیاسی و فعالان مدنی از زندان‌های عراق معروف است. به پاس چندین دهه فعالیت‌های مدنی و سیاسی و حقوق بشری، به‌ویژه حقوق زنان عراقیِ هنا ادور، مؤسسه تکریم در سال 2013، او را «زن برتر عرب» معرفی کرد.
وی همچنین در سال 2011، برنده جایزه «صلح جهانی شان مک براید» ایرلند، شد.
هنا باورمند به دین اسلام است و اندیشه‌های حقوق زنان سبب نشده تا خود را در ورطه‌ی ضدیت با دین اسلام قرار دهد.
