قانونی‌سازی عبای زینبی از سوی شما، دل‌هایمان را خُنک کرد!
ماجد الخفاجي
عنوان مقاله را از مقاله‌ای طنزآمیز مربوط به دوران پادشاهی با عنوان «تعیین نرخ شلغم، دل‌مان را خنک کرد» گرفته‌ام؛ عبارتی کنایه‌آمیز به تصمیمی بی‌ارزش و خنده‌دار در کشوری که با بحران‌های سیاسی و اقتصادی جدی دست‌وپنجه نرم می‌کند، بحران‌هایی که با این حال قابل مقایسه با مشکلات امروز عراق نیستند، مشکلاتی که موجودیت کشور را تهدید می‌کنند!
گویا شهروند عراقی در رفاه کامل به‌سر می‌برد و چیزی کم ندارد! چنان‌که همه فرودگاه‌های جهان به پاسپورت عراقی تعظیم می‌کنند و درآمد شهروندان از بالاترین سطوح جهانی است! بحران انرژی دیگر به گذشته پیوسته و ما صادرکننده انرژی به خارج شده‌ایم! صنایع ما چنان شکوفاست که کشورهای جهان برای خرید محصولات آن از هم سبقت می‌گیرند، پس از آنکه نیاز داخلی را به طور کامل تأمین کرده‌ایم! صادرات نفت آخرین چیزی است که اقتصاد ما به آن وابسته است! اما زیرساخت‌ها، آلودگی، خشکسالی چطور؟! کشورهای دنیا در صف‌اند تا راز موفقیت تجربه عراقی در مقابله با تغییرات اقلیمی و قدرت منطقه‌ای‌اش در فشار بر کشورهای سرچشمه‌دار را دریابند! فساد هم دیگر به افسانه‌ها پیوسته؛ داستان‌هایی که برای نسل‌های آینده از دوران تاریک گذشته روایت می‌شود، دورانی که از آن درس آموختیم! خزانه‌های دولت پُر از میلیاردها دلار است و دیگر هیچ کارمندی نگران قطع حقوق در پایان ماه نیست! دولت نهایت ناز و نعمت را برای شهروندان فراهم کرده و مردم از نعمت‌های کشور بهره‌مندند؛ قیمت سوخت هم تقریباً رایگان است!
شوراهای استانی در گذشته حکم آپاندیس را داشتند، بی‌فایده و صرفاً موجب اتلاف پول عمومی، جز تصویب تعرفه‌هایی برای مولدهای برق که حتی صاحبان این مولدها هم به آن‌ها وقعی نمی‌نهادند! نمی‌دانیم چگونه و به دستور چه کسی انتخابات این شوراهای عبوس دوباره برگزار شد! و حالا شورای استان بغداد با تصمیمی انقلابی ظاهر می‌شود: اینکه «عبای زینبی» نماد عفت است و باید یکی از پوشش‌های رسمی زنان محسوب شود!
اما این «عبای زینبی» که زاده ذهن شورای محترم استان است، چیست؟! و شما چه می‌دانید از پوشش بانوی بزرگوارمان حضرت زینب (سلام‌الله‌علیها)؟! بانویی مظلوم که حالا از او برای توصیف عبایی استفاده می‌شود که مادران و مادربزرگان ما بیش از صد سال است به تن می‌کنند، بی‌آنکه هرگز آن را «عبای زینبی» بنامند! اصلاً چه کسی این نام تازه را بر پوششی سنتی گذاشته است؟ عبایی سیاه‌رنگ با دو آستین و پارچه‌ای بر سر که زنان آن را «یاخه» می‌نامند تا از سر نیفتد! آیا کشور از همه مشکلات خالی شده که شورای محترم استان وقت خود را صرف «نظریه‌پردازی» درباره پوشش زنان می‌کند؟!
کتابات
مطالعات عراق مسئول نظرات نویسنده نیست.
