هوزان محمود، فعال حقوق‌بشری در عراق
هوزان محمود در سال 1973 در سلیمانیه عراق به دنیا آمد. او یک فعال سیاسی علیه جنگ و از مدافعان حقوق زنان در کردستان عراق است. او همچنین یکی از اعضای موسس ائتلاف حقوق زنان عراق بوده و دارای تفکرات شدیداً چپ و روحیات فمنیستی و ضد اسلامِ سیاسی و اجتماعی می‌باشد. وی در بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی بین المللی مانند CNN، NBC، Sky News و BBC میزبانی شده‌است.
تهدید به ترور
در 26 فوریه 2007، هوزان محمود، مستقر در لندن، ایمیلی تهدیدآمیز از سوی گروه کرد سنی انصارالاسلام دریافت کرد. این تهدید در حالی صورت گرفت که او مبارزاتی را علیه مقررات شریعت در قانون اساسی محلی کردستان رهبری می‌کرد. در این نامه دقیقاً آمده است: «انشاءالله در ماه مارس شما را در عراق یا لندن به‌خاطر لشکرکشی شما به اسلام خواهیم کشت. و مجازات اصلی تو با خداست.» این سازمان مسلح که در سال 2001 تأسیس شد، بخش کوچکی از کردستان را در نزدیکی مرز ایران اشغال کرده و حدود 700 مرد مسلح و منابع مالی و انسانی قابل توجهی در اروپا دارد. این سازمان به حملات علیه مدارس دخترانه، آرایشگاه‌های زنانه و ترور زنانی که برقع نمی‌پوشند، معروف بود. هوزان از این دریچه، امکان زندگی در اروپا را به دست آورد و در سال 2007 برای مدتی از عراق خارج شد.
روحیات مغایر با اسلام سیاسی
هوزان محمود در مقاله‌ای در سال 2008، از این‌چنین ادبیاتی بهره برده‌است:
ضرب الاجل نهادهای سیاسی حاکم در عراق برای توافق بر سر “قانون اساسی” جدید این کشور است، اما فریب نخورید، زیرا این احتمالاً چیزی جز یک طلوع کاذب دیگر برای زنان در عراق نخواهد بود. بیشتر مباحث مربوط به بندهای اساسی قانون اساسی بر این بود که اسلام تا چه حد منبع قوانین آینده در این کشور است. این یک فاجعه برای زنان در عراق است و نشان دهنده تسلیم شدن در برابر گروه‌های تروریستی اسلامی است که به گفته عفو بین الملل تقریباً هر روز مرتکب جنایات علیه بشریت می‌شوند. کمیته تدوین قانون اساسی، مانند مجلس ملی عراق، توسط شخصیت‌های مذهبی، ملی و قبیله‌ای کنترل می‌شود. اعضای این کمیته بر این موضوع تاکید دارند که شریعت اسلام منبع اولیه قانون اساسی باشد و در برابر هرگونه معیار حقوق بشر که غصب حاکمیت قانونی اسلام تلقی می‌شود، مقاومت شدیدی وجود دارد.
طبق همه گزارش‌ها، سند تکمیل‌شده منعکس‌کننده رشد فزاینده اسلامی‌سازی اجباری زندگی عراقی است، زیرا سم گروه‌های اسلامی به خیابان‌ها سرایت می‌کند. واضح است که سیاستمداران میانه‌رو به‌طرز فاجعه‌باری تمایلی به “به چالش کشیدن جناح‌های قدرتمند اسلامی که اکنون تقریباً تمام بخش‌های عراق پس از اشغال را در اختیار دارند، ” ندارند.
آن‌چیزی که گروه‌های اسلامی مسلح در عراق را متحد می‌کند، خواه آنها شیعه باشند یا سنی، در دولت یا در اپوزیسیون، خواه مستقیماً با القاعده یا ابومصعب الزرقاوی متعصب اردنی مرتبط باشند یا اینکه از بعثی‌های سابق باشند که تحت‌عنوان “مبارزان مقاومت” عمل می‌کنند، همانا: نفرت شدید آنها از زنان عراق است که این نفرت، با نفرت‌شان از “اشغالگران” و “کفار خارجی” که همان آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها و سایر دشمنان باشد، رقابت می‌کند.
هوزان و طرفداران مقتدی صدر
هوزان در نوشته‌هایی به هواداران افراطی مقتدی صدر نیز تاخته‌است. وی می‌نویسد:
در ماه مارس سال جاری (2008 میلادی)، پیروان شخصیت دینی شیعی “مقتدی صدر” به گروه دانشجویان دانشگاه بصره حمله کردند. در حالی که دانش‌آموزان دختر و پسر در حال بازی فوتبال و گوش دادن به موسیقی بودند، در یک پارک عمومی در بصره مورد حمله قرار گرفتند. یکی از دانشجویانِ پسر هنگام دفاع از همکلاسی دختر خود در برابر اسلام گرایان که به‌معنای واقعی کلمه لباس زنان را از تن آنها در می‌آوردند، کشته شد. پیروان صدر از زنان بی‌لباس شده و نیمه برهنه در اثر تهاجم، عکس گرفتند و به آنها گفتند که اگر در آینده جلوی این رفتارهای غیراخلاقی را نگیرند، این تصاویر را برای خانواده هایشان ارسال خواهند کرد.
به‌طور گسترده‌تر، زنان اندیشمند و توانا، عمداً هدف قرار می‌گیرند و کشته می‌شوند – به‌ویژه در شهر موصل – و اخیراً اسلامگرایان ضد زنان در بغداد به ریختن اسید روی صورت و پاهای بدون پوشش زنان متوسل شده‌اند.
به‌اصطلاح “قتل ناموسی” و همچنین ربودن و تجاوز به زنان رایج است. زنان سر بریده شدند و دیگران به بردگی جنسی فروخته شدند. زمانی که چند ماه پیش در بغداد بودم، نمی‌توانستم بدون محافظت جایی بروم. احساس خطر و تهدید واقعی و ملموس بود. ظلم و ستم اسلامگرایان به زنان یک کارزار تروریسم «اخلاقی» است. هزاران بیانیه، دیوارنویسی و تذکر شفاهی زنان را از خروج بدون حجاب، آرایش، دست دادن با مردان و یا آمیزش با آنها بر حذر می‌دارد. پزشکان زن از معالجه بیماران مرد منع شدند و به پزشکان مرد نیز نسبت به درمان زنان هشدار داده شد.
این دستورالعملی برای بردگی جنسی، شهروندی درجه دوم و نادانی آینده است. هزاران دانشجوی دختر دانشگاه برای محافظت از خود در برابر تهدیدات اسلام‌گرا، تحصیلات خود را رها کرده‌اند.
