شیخ جعفر ابراهیمی
شیخ جعفر عجیل الخزاعی ملقب به شیخ جعفر ابراهیمی متولد سال 1956 میلادی در استان ذی قار ناحیه سید خلیل در روستای آل ابراهیم است. وی دارای چهار فرزند ذکور و دو دختر بوده و در خانواده‌ای آکنده از مهر اهل بیت نبوت، رشد یافته‌است. گویند که ماد‌ر شیخ جعفر به قدری عاشق دل‌سوخته اباعبدالله الحسین بوده که نذر کرده بود یکی از فرزندانش را هرطور که شده، خطیب منبر حسینی نماید و آن فرزند، عبارت بود از شیخ جعفر.
شیخ جعفر از سن شش سالگی و با کمک یکی از دوستانش به حوزه علمیه نجف رفته و روی به آموزش مقدمات آورد و سپس توانست در دروس لمعه که دوره تدریسی سید محسن حکیم بود، حاضر شود. از جمله مهم‌ترین اساتید وی: سید محمدباقر حکیم، سید کاظم حکیم، سید کمال حکیم، سید عبدالصاحب حکیم و شیخ مهدی مظفر است. وی از سال 1973 میلادی، روی به روضه‌خوانی در محافل حسینی پرداخته و در عین حال تا سال 1975 میلادی و تا شدت گرفتن سرکوبی سرسخت حوزات علمیه توسط رژیم بعث در حوزه باقی‌ماند.
پس از شکست عراق در مسئله کویت و ضعف روز افزون رژیم بعث، شیخ جعفر بار دیگر توانست به حوزه برگشته و تحصیلات حوزوی‌اش را پیشرفت داده و این بار در قاموس یک معمم دارای رتبه علمی به خطبه‌خوانی در منابر حسینی بپردازد. توفیقات وی در عرصه خطبه‌خوانی به‌سرعت هویدا شد و همین امر سبب شد که نام او بر زبان‌ها بیافتد و در لیست سیاه رژیم بعث قرار گیرد. وی در این زمینه مشکلات بسیاری را متحمل شده‌است. تا اینکه پس از هجوم آمریکا به عراق و فروپاشی دولت صدام، و تأسیس شبکه‌های ماهواره‌ای دینی مستقل، خطابه‌های وی افزون بر مساجد و حسینیه‌ها، در این شبکه‌ها نیز به‌خوبی بازپخش گردید. اولین شبکه پخش کننده سخنرانی‌های شیخ جعفر، شبکه الفرات است. شیخ جعفر افزون بر کشور عراق، در کشورهای مسلمان دیگر همانند بحرین و کویت و ایران نیز سخنرانی‌های متعددی دارد.
پس از وفات شیخ احمد وائلی، شیخ جعفر درصدد تأسیس کمیته خطیبان حسینی در عراق برآمد. شیخ جعفر افزون بر حضور میدانی، در فضای مجازی نیز به‌خوبی فعال است. یک سایت مستقل و یک صفحه توییتر با نزدیک به 500 هزار فالوور، نشان از نگاه وی به عرصه فضای مجازی دارد.
