صدامی که در میان ما زندگی می‌کند… کی او را به گور می‌فرستیم؟!
عبد الحسين الهنين
بسیاری از مردم به دولت جدید سوریه خندیدند، به‌خاطر انتخاب‌شان برای شعار جدید کشور پس از ماه‌ها دگرگونی دراماتیک.
و طبق معمول، مهارت شوخ‌طبعی و تمسخرشان گل کرد نسبت به شعاری که گفته می‌شود از لوگوی یک شرکت شراب آلمانی کپی‌برداری شده است. اما هیچ‌کدام از این افراد توجه نکردند که ما حتی نتوانستیم پرچم‌مان را تغییر دهیم؛ پرچمی که صدام روی آن ــ پس از اشغال کویت ــ عبارت «الله‌اکبر» را نوشت، در موجی از دین‌نمایی ساختگی در آن زمان.
هیچ‌کس هم به سرود ملی‌مان اعتراض نکرد؛ سرودی که شاعرش یک فلسطینی‌ست (ابراهیم طوقان) و آهنگ‌سازش لبنانی (محمد فلیفل)، و کلماتش هیچ پیوندی با عراق ندارند ــ عراق، سرزمین متنبی و جواد جواهری و دیگر بزرگان شعر عربی؛ همان کشوری که «جمجمه اعراب» نامیده می‌شد.
همچنین، هنوز هم برنامه‌های درسی، قوانین، و دستورالعمل‌های دوران صدام هستند که اقتصاد، آموزش، رسانه و تمام ارکان زندگی در عراق را هدایت می‌کنند.
و برخی از ما هنوز راه رفتن، حرکات و حتی سرودهای حماسی او را تقلید می‌کنیم.
شاید دیگران حق داشته باشند سوری‌ها را به سخره بگیرند، اما ما که در جای خود خشکانده‌ایم، این حق را نداریم.
