قانون الحشد الشعبي .. ضرورت ملی و مسئولیت تاریخی..!
به قلم: سمیر السعد
در سایه چالشهای امنیتی و سیاسی که کشور با آن مواجه است، موضوع قانونگذاری برای الحشد الشعبی به عنوان یکی از الزامات ملی مطرح میشود که نمیتوان آن را به تأخیر انداخت.
الحشد الشعبی، از زمان تأسیس، سدی مستحکم در برابر خطراتی بوده است که کشور را تهدید میکرد و فداکاریهای زیادی را در دفاع از امنیت و ثبات عراق به نمایش گذاشته است. امروز، لازم است که به طور رسمی به نقش آن اذعان شود و حقوق اعضای آن از طریق قانونگذاری که فعالیت آن را تنظیم کرده و به عنوان یک نیروی امنیتی قوی برای آن پایهگذاری کند، تضمین گردد، مشابه سایر کارگروههای امنیتی.
متأسفانه برخی از نیروهای سیاسی هنوز هم به این موضوع با دیدگاههای تنگنظرانه برخورد میکنند و منافع حزبی و شخصی را بر منافع عمومی ترجیح میدهند.
این رویکرد ضد بسیج مردمی، تنها به نفع کسانی است که دارای برنامههای مشکوک و نیتهای بدخواه هستند که میخواهند بینظمی ایجاد کنند و نظم امنیتی را تضعیف کنند. بنابراین، باید بر همه واجب باشد که از اختلافات سیاسی فراتر بروند و با روحیه ملی خالص برای تصویب قانونی که حقوق الحشد الشعبی را به عنوان جزئی از سیستم امنیتی عراق تضمین کند، تلاش کنند.
قانونگذاری تنها یک اقدام اداری نیست، بلکه تثبیت قانونی یک حق مشروع است.
این غیرقابل قبول است که هزاران مبارزی که از حاکمیت عراق دفاع کردهاند در وضعیت قانونی ناپایدار باقی بمانند، بدون تضمینهایی که حقوق آنها را حمایت کند و زندگی معقولی برایشان فراهم سازد. همچنین، رسمیت شناختن الحشد به عنوان یک نهاد امنیتی یکپارچه به تقویت ثبات امنیتی و افزایش اقتدار دولت کمک خواهد کرد، بهویژه در شرایط چالشهای کنونی.
نگه داشتن الحشد الشعبی در خارج از چارچوب قانونی، آن را در معرض هدف گیری از سوی کسانی قرار میدهد که دلهای سیاه و نیتهای بد دارند و نمیخواهند عراق به ثبات و قدرت دست یابد.
این افراد با تمام قوا در تلاشند هر نیروی ملی که میتواند پشتیبان دولت در مواجهه با چالشها باشد را تضعیف کنند. از این رو، تصویب قانونی که کار الحشد الشعبی را تنظیم کند، ضربهای به روی متآمرین و یک گام استراتژیک به نفع عراق و امنیت ملی آن خواهد بود.
نیروهای سیاسی باید متوجه باشند که مسئولیت تاریخی ایجاب میکند که به چالشها پاسخگو باشند و منافع عالی کشور را در اولویت قرار دهند.
الحشد الشعبی نه تنها یک نیروی نظامی است، بلکه نماد فداکاری و از خودگذشتگی است و هر کاستی در حق آن، کاستی در حق خود عراق خواهد بود. بنابراین، باید هر چه سریعتر قانون آن تصویب شود تا نقش طبیعی خود را به عنوان بخشی جداییناپذیر از سیستم امنیتی ایفا کند، با حقوق کامل و تضمینهایی که کرامت اعضای آن و فداکاریهای بزرگشان را حفظ کند.