آیا بزرگترین حزب عقب نشینی می‌کند و رهبری را از دست می‌دهد؟
حسن درباش العامري
به نظر می‌رسد که امکان حذف کردن نقش شیعه در سمت نخست‌وزیری وجود دارد، و این کار از طریق راه‌کارهای قانونی انجام می‌شود، با ارائه کُردها با عنوان سُنی و نه بر اساس هویت قومی‌شان، و اتحاد آن‌ها با مذهب سنی، و قانع کردن افکار عمومی شیعه که بسیار ناراضی است از نادیده گرفتن دولت‌های متوالی و عدم توجه به استان‌های خود، و همچنین نادیده گرفتن افزایش نرخ بیکاری در آن‌ها، آخرین مورد فروش حقوق عراق در خور عبد الله و صرف‌نظر کردن از بسیاری از چاه‌های نفتی عراق در ام قصر و سکوهای شناور، و تحویل گرفتن بندر فاو بزرگ به مدیریت‌های خارجی، و بخشیدن نفت استان‌های شیعه به اردن، مصر و دیگر کشورها، و وعده ساخت کارخانه‌ها در آن‌ها، در حالی‌که عراق نیاز مبرم به این کارخانه‌ها دارد تا فرصت‌های شغلی جدید برای جوانان بیکار ایجاد شود، و همچنین انکار دولت‌های عراقی بر وعده‌های خود در بهبود وضعیت معیشتی برای مقابله با افزایش قیمت‌ها و نرخ دلار، و پس زدن کاهش تفاوت‌های حقوقی با اجرای سند حقوق، و سوءمدیریت و راه‌حل‌های ناکافی برای مقابله با سرقت‌های میلیاردی مانند سرقت قرن و دزدی‌های مشابه، هرچند که سارقان از تمامی اقوام هستند، اما تمرکز بر سر کردن بر اقلیت بزرگ‌تر است چون آن‌ها در راس مجلس نمایندگان قرار دارند.
در مقابل، رای‌دهندگان سنی و کردی با قدرت و اراده کامل در تلاش برای مشارکت در انتخابات، با خرید رأی و پرداخت سخاوتمندانه، و قانع کردن رای‌دهندگان بر اساس وعده‌هایی که رهبران سنی به آن‌ها داده‌اند و آنچه حکومتی کردها پیشنهاد می‌دهد، خواهند بود.
در نتیجه، تغییرات نزدیک است، و شیعه که دچار اختلافات و انشعابات است، تصور می‌شود که کاهش مشارکت جریان صدر، ضربه نهایی بر این گروه وارد کند، و رئاسة الوزراء به سنی‌ها، ریاست مجلس نمایندگان به کُردها و ریاست جمهوری به‌صورت تشریفاتی برای شیعیان اختصاص یابد، و این نشانگر فرونیشینی دائمی آن‌ها است، و شاید فصلی نو آغاز شود، روزهای تازه‌ایی بیاید، و شیعه به فقر و رنج بازگردد، پس از آنکه امیدشان کوبیده شد توسط اختلافات، و عناد، و شکست، و نامزد احتمالی برتر، ممکن است همان “خنجر” باشد، و فصلی نو و کاملاً متفاوت برای شیعه شروع شود، پس از آنکه اتحاد خود با کردها و دیگر احزاب را از دست بدهد.
منبع: مرکز دراسات الشهيد الخامس
