اسپایگر.. جنایت‌گاه تکریت.. و کافه‌تریای پارلمان..!
به قلم: ایزابل بنیامین آشوری
نمی‌دانم چرا باید خودم را در این موضوع درگیر کنم، اما حقیقت باید گفته شود که از دیدگاه انسانی، هیچ تفاوتی بین آنچه برای مردم مسیحی، ایزدی، و شیعه‌ها، شبک باشند یا ترکمن، و حتی برخی از خانواده‌های سنی معتدل، اتفاق می‌افتد وجود ندارد، اما آنچه برای شیعه‌ها رخ می‌دهد قابل باور نیست.
به عنوان مثال، وقتی داعش به کلیساها و خانه‌های ما در موصل حمله کرد و همچنین وقتی به ایزدی‌ها در معابد و روستاهایشان حمله کردند، داعش و بعثی‌ها به 
ما فرصتی دادند که فکر کنیم و ما را بین اسلام و خروج یا اسارت و قتل یا پرداخت جزیه، انتخاب کنیم، اما برای شیعه‌ها چنین گزینه‌ای مطرح نمی‌شود و بعثی‌ها و داعش از ابتدا چاقوهایشان را برای رگ گردن شیعیان صیقل داده بودند.
خون شهدای پایگاه اسپایکر، لکه ننگی بر پیشانی یک دولت ضعیف است که به خاطر تقسیمات و کشمکش‌ها بر روی صندلی‌ها و مناصب و نزاع‌های امتیازات نجومی، بین سنی‌ها و شیعه‌ها و کردها پاره شده است.
ننگ بر فاسدین از هر قوم و نژاد و ملیتی، جای شما بر روی صندلی‌های کثیف است و نه در دل‌های ما، شما لباس‌های بره‌ها را بر تن می‌کنید اما دل‌هایتان همچون گرگ‌های درنده است، ننگ بر شما ای ریاکاران، ما درخت وجودتان را از ثمره‌های شما می‌شناسیم. روش‌های شما شرورانه و اعمال شما فاسد است.
داعش جوانان شما را کشت و شما ای فاسدین حقوق آن‌ها را کشتید که تا به امروز، خانواده‌های شهداء هیچ حقوقی دریافت نکرده‌اند مگر آنکه کسی واسطه یا رابطه‌ای داشته باشد.
اما برادران شیعه‌ای که جز خداوند هیچ دارند، به آنچه در این روزها درباره مصیبت‌های فرزندانشان می‌گویند، گوش دهید.
آنچه دولت در بودجه به رستوران و کافه‌تریای پارلمان تخصیص داده، کافی است تا تسلی و شادی را در دل‌های خانواده‌های شهدای اسپایکر بیاورد.
