عقلت کجا رفته ای کسی که می‌گویی: “ایران برو بیرون” و خود را به آغوش امت عربی می‌اندازی؟!
ضیاء الدراجی – تحلیل‌گر ارشد عراقی
کجاست عقلت، در حالی که شعار «ایران برو بیرون» سر می‌دهی و به دنبال آغوش عربی می‌گردی که تو را جز دنباله‌روی حقیر و بی‌وزن و بی‌کرامت ندیده است؟ سعودی با افتخار فریاد می‌زند: دروازه‌ی کربلا را شکستیم! فقط به خاطر یک تساوی در مسابقه فوتبال، و اردنی در استادیوم فریاد می‌زند: ای عراقیِ جاکش! و سوری که او را پناه دادیم وقتی از جنگش فرار کرد و در دیارش گرسنه ماند، امروز صدایش را بلند می‌کند و تکرار می‌کند: علنی می‌گوییم، به کربلای شما می‌آییم! گویی همگی توافق کرده‌اند که کربلا نه یک نماد مقدس، بلکه هدفی برای تمسخر و چالش است. به کدام آغوش پناه می‌بری؟ آغوشی که به مقدساتت دشنام می‌دهد، به نمادهایت توهین می‌کند و به زخم‌هایت می‌خندد؟
در مقابل، جمهوری اسلامی ایران با چهره‌ای درخشان، موضعی صادقانه و رهبری خردمندانه، امام سید علی خامنه‌ای (حفظه الله) ایستاده است که عیناً فرمودند:
«عراقی‌ها برادران ما هستند، خونشان خون ماست، جانشان جان ماست و ما و آنها یک ملت واحد هستیم که نمی‌توان با مرزها یا توطئه‌ها آن را جدا کرد.»
اینها نه کلمات دیپلماتیک است و نه شعارهای سیاسی، بلکه موضعی مؤمنانه و صادقانه است که خون‌هایی که در خاک عراق در هم آمیختند، آن را تجسم بخشید، روزی که تروریسم درهای آن را می‌کوبید و جهان عرب از دور نظاره‌گر بود. ایران به دنبال منفعت نبود، بلکه به دنبال وظیفه‌ای شرعی، انسانی و اخلاقی در قبال کشوری برادر بود که از پهلویش خون می‌چکید.
پس کدام عقل کسی را که گفت خونتان خون ماست، می‌راند و به سوی کسی که گفت جاکش، می‌شتابد؟ و کدام وفا این است که به متحدی که خون داد، با خذلان پاداش داده شود و برای کسی که فلسطین را فروخت و به عراق خیانت کرد، کف زده شود؟ وفا شعاری نیست که سر داده شود، بلکه اصلی است که با آن زندگی می‌شود و هر کس به معروف خیانت کند، قبل از اینکه به همسایه‌اش خیانت کند، به وطنش خیانت کرده است.
عراق هرگز تابع کسی نبوده است، اما می‌داند چه کسی در سختی در کنارش ایستاد و چه کسی آشکارا با دردهایش تجارت کرد. و ایران هرگز نگفته است که وصی و کفیل عراق است، اما برادری بود که هنگام خطر دست یاری دراز می‌کرد، در حالی که «برادران عرب» به جای دست، تیرهایشان را پرتاب می‌کردند.
پس با عقلت قبل از احساساتت انتخاب کن: چه کسی تو را از سر عشق در آغوش می‌گیرد، یا چه کسی از سر نفرت تو را لعنت می‌کند؟ چه کسی با سلاح و خون در کنار تو ایستاد، یا چه کسی تو را تنها در برابر مرگ رها کرد؟
عراق و ایران، دو ملتی که ایمان، خون و سرنوشت آنها را به هم پیوند داده است و شعارهای جاهلانه یا کمپین‌های تأمین مالی شده آنها را از هم جدا نخواهد کرد. و هر کس این را انکار کند، به خاطره شهدایی خیانت کرده است که بر خاک کربلا نوشتند: خون ما خون شماست… و تا آخرین قطره وفا با هم خواهیم ماند.
مرکز دراسات الشهید الخامس
