السودانی و دعوت الجولانی برخلاف انتظارها..!!
غیث العبیدی – تحلیل‌گر سیاسی
هر دلیلی که وجود داشته باشد، اعم از فشارهای سیاسی و بین‌المللی، جبرهای عمدی و غیرعمدی، جو منطقه‌ای و استفاده‌های دیگر قدرت‌ها در سطح سیاسی عراق، چه از داخل بغداد و چه از دور، نباید برای دولت عراق، به ویژه برای نخست‌وزیرش آقای “محمد شیاع السودانی” که خود از خانواده‌ای مجاهد و از فرزندان شهدا و یکی از سیاستمداران منتخب و نخبگان محترم است، دعوت از یک شخص تروریستی بحث‌برانگیز و جنایتکار، مانند تروریست «ابو محمد الجولانی»، برای بازدید از عراق به هر مناسبتی، چه فردی و چه جمعی، انجام می‌شد، اگر تمامی آرایش‌گران جهان جولانی را آرایش و زیبا کنند و سپس او را در اسیدی‌ترین محلول‌ها شست‌و‌شو دهند تا رنگ و بوی تروریسم از او زدوده شود و با سخت‌ترین جراحی‌ها مغز تروریستی‌اش را به حالت انسانی تغییر دهند و طعمی جدید برای او ایجاد کنند و مواد غذایی تروریستی‌اش را از فهرست غذایی او حذف کنند، باز هم نبایستی او را به عراق دعوت می‌کردیم؛ آنهم به دلایل متعدد که از مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر است:
دعوت یعنی به رسمیت شناختن.
دعوت به تبادل بازدیدهای بین‌المللی، و دلایل خوشامدگویی سیاسی، و شرکت در نشست‌ها و کنفرانس‌ها و مجامع سیاسی بین‌المللی، به عنوان یک رسمیت در قوانین بین‌المللی تلقی می‌شود که به رسمیت شناختن دولت‌های نوظهور و کشور‌های جدید است، و بازدید الجولانی از عراق به معنای تأیید ضمنی واقع‌گرایانه دولت فعلی سوریه است، که آن را به سطح بالایی از دستاوردهای منطقه‌ای می‌رساند، و همچنان بسیار زود است که به آن به رسمیت شناخته شود.
حقوق قضایی با دعوت از بین نمی‌رود.
سُنت تاریخی بیانگر این است که صاحبان حقوق هرگز حقوق خود را رها نمی‌کنند، حتی اگر مدت طولانی از آن گذشته باشد یا به سختی بتوانند آن را به دست آورند، زیرا حقوق از بین نمی‌رود و عراقی‌ها حقوق بسیاری در گردن تروریست الجولانی دارند، مانند هدر دادن خون آن‌ها، کشتن کودکانشان، بریدن سرهایشان، به اسارت گرفتن زنانشان، و انفجار در مدارس، بازارها، محله‌ها و کوچه‌هایشان، آواره کردن آن‌ها، و تلخی از دست دادن عزیزانشان به دلیل “عقیده فرستادگان اموی” و پیامبر عزیز ما، صل الله علیه و آله، و وزن جنبه‌های علمی و خون شهدای آن‌ها، به عنوان نشانه‌ای از ارزش شهید در قوانین اسلامی، که اگر خون آن‌ها نبود، من امروزه نمی‌توانستم بنویسم و تو نخست‌وزیر نمی‌بودید.
عدم تطبیق انتظارات.
عراقی‌ها به انتظارهای کیفی بلندمدت متکی بودند که شما بهترین کسی هستید که به آن‌ها خدمت کرده‌اید، و در یک حالت ذهنی مثبت و مملو از امید، انتظار نتایج خوبی از شما در آینده دارند و امیدوار بودند که تمام فعالیت‌های سیاسی شما از تجربه سیاسی و شناخت از اوضاع اجتماعی مردم عراق ناشی می‌شود، و آن‌ها هنوز هم منتظرند که شما بیشتر به آن‌ها خدمت کنید. و بدان “دوست من”، بله، شما دوست عراقی‌ها قبل از اینکه نخست‌وزیر آن‌ها باشید، یا ما اینگونه به شما می‌نگریستیم، اشتباه سیاسی «اگر اشتباهی باشد» ممکن است آینده سیاسی شما را به خطر اندازد، بخصوص که انتخابات پارلمانی آینده در پیش است، و هیچ کدام از خدماتی که ارائه داده‌اید نمی‌تواند شما را از این موضوع رها کند، چرا که این دعوت ممکن است یک رویداد کوچک باشد، اما اثر بزرگی به همراه دارد، پس اجازه ندهید که این آخرین دستاورد سیاسی شما باشد.
منبع: مرکز دراسات الشهید الخامس
