سرنوشت چند کشور پهناور پس از پذیرش تسلیم سلاح‌ها در ازای صلح
✍️ ضیاء أبو معارج الدراجي
در هر عصر و زمانی، همواره کسانی بوده‌اند که ملت‌ها را قانع می‌کردند سلاح شرّ است، مقاومت خون‌ریزی است و جنگ خرابی. اما تاریخ همیشه با یک کلمه پاسخشان را داده:
«تسلیم، صلح نمی‌آورد؛ بلکه نابودی را فرا می‌خواند.»
آنان که سلاحشان را به‌بهانهٔ صلح زمین گذاشتند، نه تنها در صلح نزیستند، بلکه به سرنوشت‌هایی چون نسل‌کشی، کوچ اجباری، ذلت یا خواریِ ابدی گرفتار شدند. در این‌جا، نگاهی داریم به برخی از تلخ‌ترین شواهد تاریخی.
۱. مسلمانان اندلس: «صلح»ی که با سر بریدن آمد
سال ۱۴۹۲ میلادی، با ورود ارتش «پادشاهان کاتولیک» به غرناطه، توافق‌نامه‌ای با پادشاه ابوعبدالله الصغیر امضا شد که به «معاهده تسلیم غرناطه» مشهور است و متضمن مواردی چون:
- احترام به دین مسلمانان
- حفظ مساجد
- آزادی زبان و پوشش
در مقابل، مسلمانان سلاح و دل‌های خود را واگذار کردند، به این امید که «صلح»، قوی‌تر از اسلحه است. اما چه شد؟
- کمتر از ده سال بعد، مسلمانان مجبور به مسیحی شدن شدند
- اذان ممنوع و قرآن‌ها سوزانده شد
- در قرن هفدهم، مسلمانان از اندلس به‌طور کامل اخراج شدند
و بدین‌گونه، تمدنی ۸۰۰ ساله پایان یافت؛ چراکه باور کرده بودند صلح با دشمن، بدون اسلحه، ممکن است.
۲. سرخ‌پوستان آمریکا: مذاکره به‌جای مقاومت… و پایان با نسل‌کشی
قبایل بومی آمریکا، مردمانی جنگجو بودند. اما برخی همچون «شروکی»، «آپاچی» و «لاکوتا» راه مذاکره با سفیدپوستان را برگزیدند.
- سرزمین‌های خود را واگذار کردند در قبال «وعده‌های صلح»
- فرزندانشان را به مدارس مسیحی فرستادند
- اجازهٔ ساخت کلیسا دادند در ازای امنیت
نتیجه؟
- صدها بار از پشت خنجر خوردند
- قتل‌عام‌های جمعی (مثل کشتار «ووندد نی») علیه آنان رخ داد
- سرزمین‌شان مصادره شد و در «محمیه»هایی مانند حیوانات زندانی شدند
- هویت، فرهنگ و زبانشان نابود شد
در نتیجه، «صلح» نزد استعمارگر، چیزی نبود جز مقدمه‌ای برای دفن آرام آنان.
۳. اوکراین: قربانی فریب تضمین‌های غرب
سال ۱۹۹۴، اوکراین «توافق‌نامه بوداپست» را امضا کرد و زرادخانهٔ هسته‌ای شوروی را واگذار نمود، در ازای:
- تضمین‌های امنیتی از سوی آمریکا، بریتانیا و روسیه
- وعده‌هایی دربارهٔ حفظ استقلال و مرزها
اما پس از فقط ۲۰ سال:
- روسیه در سال ۲۰۱۴، شبه‌جزیره کریمه را اشغال کرد
- در سال ۲۰۲۲، چهار استان دیگر را نیز گرفت
- غرب تنها بخشی از سلاح‌ها را داد و از اعزام نیرو امتناع کرد
و در پایان، اوکراین ماند؛ بی‌سلاح هسته‌ای، بی‌ضمانت واقعی، و در دل جنگی ویران‌گر.
درس‌های تاریخ:
تا دشمن را دفن نکرده‌ای، سلاح را زمین مگذار.
- استعمار عادل وجود ندارد
- هیچ قدرتی، صلح را مجانی نمی‌دهد
- آنان‌که به‌نام «عقلانیت» سلاح را کنار می‌گذارند، با اعتماد کور، به سوی قبر خود می‌روند
- کسی که سخن از «صلح» می‌گوید اما می‌خواهد تو پیش از آنکه دشمن حکومتش را واگذارد، اسلحه‌ات را تسلیم کنی… تو را به مرگ می‌کشاند
نمونه‌هایی از تسلیم فریب‌کارانه در تاریخ:
- سقوط تروا (حدود ۱۲۰۰ ق.م): تروا رسماً تسلیم نشد، اما به «اسب چوبی» اعتماد کرد و آن را به‌عنوان هدیهٔ صلح وارد شهر کرد. فاجعه از درون آغاز شد.
- یهودیان در بابل (قرن ششم ق.م): برخی از بزرگان، اورشلیم و معبد را برای خوشایند بابل تسلیم کردند. اما بابل آن‌ها را به اسارت برد، معبد را سوزاند و همه‌چیز را ویران کرد.
- پادشاه نوبه در برابر آشوریان: برای پرهیز از جنگ، شهرهای مرزی را تسلیم کرد؛ سال بعد، آشوریان پایتخت را نیز غارت کردند.
- عبدالله بن زبیر (۷۳ هـ): با آنکه مادرش «اسماء» او را از تسلیم برحذر داشت، در واپسین لحظه خواست مذاکره کند. او را در کنار کعبه سر بریدند و جسدش را بر زمین کشیدند.
- الجزایر و فرانسه (۱۸۳۰): حاکم الجزایر برای پرهیز از خون‌ریزی، پایتخت را به فرانسویان سپرد. چند سال بعد، فرانسه قتل‌عام‌ها آغاز کرد و هویت اسلامی را تار و مار نمود.
- پادشاهی هاوایی (۱۸۹۳): ملکه هاوایی، برای جلوگیری از خون‌ریزی، از مقاومت در برابر آمریکا سر باز زد. کشورش را از دست داد و هاوایی به ایالتی آمریکایی تبدیل شد.
- شاه فاروق در مصر (۱۹۵۲): برای حفظ جان مردم، از قدرت کناره گرفت. انقلاب او را تبعید کرد و تابعیتش را گرفتند.
- شاه ایران و برنامه هسته‌ای (۱۹۷۹): برنامهٔ اتمی را برای جلب رضایت آمریکا متوقف کرد. انقلاب سرنگونش کرد، آمریکا رهایش کرد، و در غربت مرد.
- قذافی و تسلیم سلاح (۲۰۰۳): تمام برنامهٔ تسلیحات کشتارجمعی‌اش را تحویل غرب داد. چند سال بعد، همان غرب او را وحشیانه کشت.
ملت‌هایی که به‌نام «عقل» یا «صلح» سلاح را زمین گذاشتند، نجات نیافتند… بلکه با ظاهری آراسته، به خاک سپرده شدند.
و نخستین بند در هر معاهدهٔ «صلح» این است:
«دیگر هرگز دهانت را باز نکن.»
