وقتی دشمن آدرس را اشتباه می‌گیرد، ایران غزه نیست و حاکمیتش تهدید نمی‌شود.
حقوق‌دان انوار داود الخفاجي
در حالی‌که رژیم صهیونیستی به جنایات روزانه خود علیه ملت فلسطین در غزه ادامه می‌دهد و با پشتیبانی مشکوک بین‌المللی و سکوت شرم‌آور عربی بر مردم بی‌دفاع و محروم تاخته است، اخیراً دست به حماقتی تازه زد؛ حماقتی که گمان می‌کرد ترس‌آفرین یا بازدارنده خواهد بود، اما تنها نادانی‌اش را نسبت به ماهیتِ طرفِ مقابل آشکار ساخت.
تجاوز رژیم اسرائیل به جمهوری اسلامی ایران، اقدامی محدود یا پیامی نظامیِ منزوی نبود، بلکه بیانگر آشفتگی سیاسی و نظامی عمیقی بود که تل‌آویو پس از ناکامی در به زانو درآوردن غزه و فرسایش توان خود در جنگی تمام‌عیار علیه مردم و مقاومت، دچارش شده است.
ایران کشوری نیست که به سکوت پناه ببرد یا پشت بیانیه‌های محکومیت پنهان شود. این کشور از دل انقلاب زاده شده و با این باور پرورش یافته که «خون بر شمشیر پیروز است». از همان آغاز اعلام کرد که فلسطین نه مسئله‌ای جغرافیایی، بلکه مسأله‌ای اعتقادی است، و مقاومت نه تاکتیکی موقت، بلکه هویتی اصیل است. از همین‌رو، هر آن‌کس که گمان می‌کند ضربه‌زدن به ایران امنیتی برای رژیم صهیونیستی به ارمغان خواهد آورد، در محاسبات خود دچار خطای راهبردی‌ست و صحنه را وارونه تفسیر می‌کند.
رژیم اسرائیل با این حمله، کوشید قواعد درگیری را تغییر دهد و پیامی بازدارنده به محور مقاومت بفرستد، اما درنیافت که دست لرزانش با مشت آهنین پاسخ خواهد گرفت. جمهوری اسلامی با پیشینه، مواضع و جایگاه منطقه‌ای‌اش، خوب می‌داند چه‌زمان و چگونه باید پاسخ دهد، و هرگز خون خود را بی‌حساب نمی‌گذارد.
هدف گرفتن ایران، تنها حمله به حاکمیت یک کشور نیست؛ این تجاوزی‌ست به یک پروژهٔ تمدنی، به هر کس که در کنار فلسطین ایستاده، از مقاومت حمایت کرده و خیانتِ عادی‌سازان را افشا نموده است. این، حمله به صدایی‌ست که هرگز معامله نکرد، و موضعی‌ستوار که هرگز عقب ننشست. تلاشی مذبوحانه است برای تضعیف اعتماد در پایتخت‌های مقاومت، از تهران تا بغداد، و از بیروت تا صنعا.
نکتهٔ شگفت‌انگیز اما آنجاست که همین متجاوز، که با قساوت بر غزه آتش می‌بارد و زنان و کودکان را می‌کشد، در برابر موشک‌های بازدارندهٔ ایران به وحشت می‌افتد و به‌دنبال میانجی‌گری می‌گردد، همان‌گونه که پس از ضربهٔ تنبیهی اخیر ایران در عمق اسرائیل رخ داد.
ما در عراق، این تحولات را با دقت دنبال می‌کنیم و به‌خوبی می‌دانیم که حمله به ایران، در واقع حمله به روح مقاومت در سراسر منطقه است. دشمنِ تهران همان دشمنِ بغداد، دمشق، بیروت و غزه است؛ و آن‌کس که به جمهوری اسلامی یورش می‌برد، ما را هم هدف گرفته است.
در پایان، پاسخ به اسرائیل با محکوم‌سازی حاصل نمی‌شود، بلکه با بازگرداندن اعتبار به موضع مقاومت، با احیای پروژهٔ امت، و با تثبیت این معادله خواهد بود که در محور مقاومت، هیچ‌کس ضعیف شمرده نمی‌شود و هیچ‌کس تنها گذاشته نخواهد شد. ایران پاسخ خواهد داد، غزه ایستادگی خواهد کرد، و مقاومت پیروز خواهد شد، زیرا باطل، هرچقدر که متکبر باشد، ریشه‌ای استوار ندارد… و تاریخ چیزی جز ننگ برایش به یادگار نخواهد گذاشت.
مرکز دراسات الشهيد الخامس
