حسین السلطانی؛ شاعری که جامعه او را نادیده گرفت
محمدعلی محي الدين
حسین السلطانی، شاعری عراقی، در سال ۱۹۶۵ در بابل متولد شد و در سال ۲۰۱۵ در اثر حادثه‌ای دلخراش جان باخت. او در طول زندگی‌اش به‌عنوان یکی از شاعران خوب حوزه ادبیات عراق شناخته می‌شد؛ فردی که با وجود شرایط سخت، به نوشتن و خلق آثار ادبی ادامه داد. اولین مجموعه شعری‌اش با عنوان «نافر أنت كأيل جميل» در سال ۱۹۹۳ منتشر شد و بعدها مجموعه‌هایی چون «عندما كنت في العلى» و «كلمات سأتركها على الأرض» را نیز به چاپ رساند. آثار او متأثر از اسطوره‌های بابلی و نمادهای صوفیانه بود. علاوه بر شعر، السلطانی در زمینه‌های نمایشنامه‌نویسی، کارگردانی و نقد تئاتر نیز فعالیت داشت.(العربي الجديد)
در یکی از اشعارش با عنوان «كلمات سأتركها على الأرض»، او به زیبایی و با زبانی شاعرانه، احساسات و تجربیاتش را به تصویر می‌کشد:
«لمس‌ام نکنید
بازگشته‌ام، اما لمس‌ام نکنید
به امیدی دور رفتم… به گناهی رفتم
و آنجا به پرندگان سرود گندم را زمزمه کردم
و گل را ترغیب کردم تا با دوستش ازدواج کند…»
این شعر، نمونه‌ای از توانایی السلطانی در به‌تصویرکشیدن احساسات عمیق انسانی و استفاده از تصاویر زنده و ملموس است. او در اشعارش به موضوعاتی چون عشق، امید، ناامیدی و جستجوی معنا در زندگی پرداخته و با زبانی ساده و در عین حال عمیق، مخاطب را با خود همراه می‌کند.
حسین السلطانی با آثارش، جایگاهی ویژه در ادبیات معاصر عراق دارد و یاد و خاطره‌اش در دل دوستداران شعر و ادبیات زنده خواهد ماند.
