اسامه النجیفی… در چند سطر
اسامه النجيفی سیاستمدار عراقی است که در یکی از دورههای پس از سقوط رژیم صدام حسین، ریاست مجلس نمایندگان عراق را بر عهده داشت.
نام کامل او اسامه عبدالعزیز النجيفی است که در سال ۱۹۵۶ در موصل به دنیا آمد و از خانوادهای ثروتمند از مالکان اراضی و از سیاستمداران میباشد.
ارای مدرک لیسانس در مهندسی برق از دانشگاه موصل در سال ۱۹۷۸ بود و پس از آن به مدت ۱۲ سال در بخش برق دولت عراق کار کرد و در بازسازی نیروگاههای برق عراق در سال ۱۹۹۲ شرکت کرد.
جد او حاج محمد النجيفی الخالدی در دوران سلطنت، نماینده پارلمان بود و پدرش نیز در دورههای متعاقب عضو پارلمان بود.
بین خانواده النجيفی و حکومتهای پیشین به دلیل گرایشهایشان برای الحاق موصل به ترکیه، اختلافی وجود داشت؛ زیرا جدش خواستار برگزاری یک رفراندوم بینالمللی در این مورد بود و خانواده النجيفی از اصالت ترکی برخوردار است.
اختلاف اصلی با دولت بعث از روزهای نخستین به قدرت رسیدن آنها آغاز شد. به دلیل این اختلاف، عموزادههای النجيفی زندانی شدند و یکی از آنها نیز به دست بعثیها کشته شد. با وجود این هدفگیریها، آنها قسمتی از زمینها را نگه داشتند، و دولت بعث ۷۰ هزار دونم از زمینهای خانواده در شهر موصل را مصادره کرد؛ بنابراین بخشی از آن زمینها باقی ماند و آنها بر روی آنها یک مزرعه نمونهای تأسیس کردند.
مناصب اسامه النجيفی
اسامه النجيفی وزارت صنعت و معادن را در مه ۲۰۰۵ تحت ریاست جمهوری ایاد علاوی بر عهده گرفت. در نوامبر ۲۰۱۰، ریاست پارلمان عراق را عهدهدار شد.
در ۹ اوت ۲۰۱۵، نخست وزیر عراق حیدر العبادی مجموعهای از تصمیمات و اصلاحات را اعلام کرد که از جمله برجستهترین آنها حذف پستهای نواب رئیسجمهوری (نوری المالکی، اسامه النجيفی و ایاد علاوی) و نواب رئیس مجلس وزرای (بهاء الأعرجی، صالح المطلق و روز نوری شاویس) بود.
انتقادات از اسامه النجیفی
نسبت به اسامه النجیفی انتقادات گستردهای درباره ورود داعش به عراق مطرح است. ادعا میشود که وی در ماجرای ورود آسان داعش به شمالغربی عراق و اشغال موصل، با این سازمان تروریستی یا همداستان بوده و یا نسبت به آن سهلانگاری کرده است. شیخ مهدی الصمیدعی از مفتیان اهلسنت، اسامه النجیفی را صراحتاً به تشکیل کارگروههای سیاسی همسو با تفکرات داعش در عراق متهم نمود و طی اظهاراتی، بیان داشت:
اگر شرم و حیا نبود به سبب ننگ و ویرانی که النجیفی به کشور وارد کرد، به خیابانها می رفتیم و بر سر و صورت می کوفتیم.