فشارهای پی‌در پی آمریکا بر عراق… چارچوب هماهنگی در برابر گزینه‌های سخت
یوسف الراشد
سیاست آمریکایی برای همه شناخته شده است، زیرا سیاست تکبر، برتری، و طغیان و تحمیل الزامات و عوارض و شروط بر کشورهای دیگر و همچنین سیاست استعمار جدید و حفظ نیرو و امنیت اسرائیل است. از زمانی که ترامپ به دوره دوم ریاست‌جمهوری خود وارد شد، شمشیر و شلاق خود را بر سر کشورهای منطقه (منطقه خاورمیانه) و کشورهای همجوار اسرائیل بالا برد تا امنیت و آرامش رژیم صهیونیستی را تأمین کند.
ما دیدیم که شاه اردن چگونه ذلیل و سر به زیر، در برابر ترامپ نشسته بود که شرایط خود را برای پذیرش و اسکان ساکنان غزه بر او تحمیل می‌کرد، و تغییراتی که در سوریه اتفاق افتاده و آمدن الجولانی به قدرت، پیامی برای حکام عرب (مصر، اردن، عراق، سوریه، لبنان و عربستان) بود تا در مسیر آمریکایی‌ها پیش بروند وگرنه سرنوشت مشابهی با سوریه خواهند داشت.
این آمریکای شیطان بزرگ در منطقه از زمان تغییر در سال 2003 و سقوط نظام بعث در امور عراق مداخله کرده و به بازی با مقدرات مردم عراق در همه جهات اقتصادی، سیاسی، تجاری، رسانه‌ای و امنیتی پرداخته و آشوب ایجاد می‌کند و امنیت عراقی‌ها را بر هم می‌زند و اجازه نمی‌دهد که عراق شکوفا شود و قراردادهای اقتصادی ببندد و سیاستمداران را با ترور تهدید می‌کند. این کارها را همچنین با علمای دین، سیاستمداران، دانشمندان هسته‌ای و پزشکان انجام داده و نمونه‌های زیادی دارد.
و آخر این فشارها، تماس وزیر خارجه ایالات متحده، مارکو روبیو، با نخست‌وزیر عراق، محمد شیاع السودانی، به ظاهر هماهنگی شریک استراتژیک بین عراق و ایالات متحده و حفظ امنیت و ثبات عراق و هماهنگی مواضع بین دو کشور است، اما باطن آن تحمیل شروط آمریکایی به عراق برای کاهش نفوذ ایرانی و جلوگیری از واردات گاز ایرانی یا گسترش تبادل تجاری و اقتصادی و بسته شدن مرزهای زمینی بین دو کشور و تشدید تحریم‌های آمریکایی بر ایران است که عراق یکی از پایانه‌های بازاریابی آن محسوب می‌شود. آمریکا در حال تهدید و ارسال پیام‌های پنهان به دولت عراق برای ایجاد آشوب و تظاهرات همان‌طور که برای دولت عادل عبدالمهدی اتفاق افتاد، یا احیای انفجارها و خودروهای بمب‌گذاری‌شده و بی‌ثباتی امنیتی عراق است.
البته دولت عراق با یک معضل و چالش بزرگ روبرو است زیرا اکنون در وضعیت ثبات و رفاه و کار سخت برای بازسازی زیرساخت‌ها و عمران و ساخت‌وساز قرار دارد و آماده بازگشت آشوب و تروریسم نیست. از این رو، وظیفه چارچوب هماهنگی و مدیریت دولت است که مداخله کند و همه احزاب سیاسی سنی، کردی و مذاهب و قومیت‌ها را برای بحث و جلوگیری از خطرات بر عراق دعوت کند؛ زیرا همه در یک کشتی هستند و اگر کشتی غرق شود، آنها نیز اولین کسانی خواهند بود که غرق خواهند شد. آیا نیروهای سیاسی خطراتی را که کشور را احاطه کرده است درک خواهند کرد؟ زیرا ایالات متحده آمریکا شرور و حیله‌گر است و شیطان منطقه به حساب می‌آید و از شر آن ایمنی وجود ندارد.
