وقتی روزنامهنگار شرافت کلمه را میفروشد… فساد رسانهای در زشتترین شکل خود.
عامر جاسم العيداني
در عصر هرج و مرج رسانهای، برخی از کسانی که قرار است “روزنامهنگار” باشند، بدون هیچ منشور و وجدانی به کار خود مشغولند تا جایی که روزنامهنگاری نزد آنان به تجارت ارزانی تبدیل شده که در آن شرف کلمه به کسی فروخته میشود که بیشتر بپردازد یا تصویرش را جلا دهد. اینان روزنامهنگار نیستند، بلکه دلالان کلامیاند که اخبار را هر طور بخواهند جعل میکنند و شایعات را همچون تاجری فاسد که کالای تقلبی خود را در بازار میکارد، میکارند.
حرفهایگری نزد برخی از فعالان رسانهای به سطحی انحطاط یافته که انزجار برمیانگیزد و اخبار خود را از صفحات ناشناس یا از افرادی که هیچ ارتباطی با رویداد ندارند میگیرند یا داستانهایی را برای برانگیختن جنجال میسازند، گویی روزنامهنگاری به قمارخانهای تبدیل شده که در آن حقایق بر میز منافع شخصی و سیاسی پرتاب میشوند و بدتر از آن اینکه به آنچه منتشر میکنند، مباهات میکنند، گویی “یک خبر اختصاصی” را فاش کردهاند، در حالی که در واقع جز سبقت در رسوایی چیزی ندارند.
رسانهها باید صفوف خود را از مزدوران پاک کنند و اعتبار را به حرفهایگری و روزنامهنگار درستکاری که به دنبال حقیقت است نه شهرت، و به دنبال اعتبار است نه لایک، بازگردانند. رسانههای شریف سپر جامعهاند اما رسانههای فاسد خنجری در پهلوی آن.
دستگاه قضایی عراق باید با روزنامهنگاری که دروغ میسازد یا شایعه پراکنی میکند، همانند کسانی که محتوای خلاف ادب و اخلاق عمومی تولید میکنند، با قاطعیت برخورد کند. گمراهی رسانهای جرمی است که به آگاهی مردم و کرامت افراد آسیب میزند و تاثیر آن بر جامعه کمتر از انحراف اخلاقی نیست.
کسی که امروز قلم خود را میفروشد، فردا رسوا خواهد شد. کسی که یک خبر را جعل میکند، نامش در حافظه مردم به عنوان روزنامهنگاری بیوجدان ثبت میشود. کسی که دروغ را انتخاب میکند، در نهایت در باتلاق حقارت غرق خواهد شد و هیچکس او را باور نخواهد کرد و به او احترام نخواهد گذاشت.
روزنامهنگاری میدان شجاعان است، نه چراگاه ترسوها.
مرکز دراسات الشهيد الخامس
